Σήμερα πανηγυρίζουμε μιὰ κορυφαία τῆς Ἐκκλησίας μας ἑορτή, καθὼς μνείαν ποιούμεθα τῆς ἀναστηλώσεως τῶν Ἁγίων εἰκόνων καὶ τοῦ θριάμβου τῆς Ὀρθοδοξίας ἔναντι τῶν κακοβούλων καὶ ἀνιστορήτων πολεμίων Της. Κι ἄν ὁμιλοῦμε γιὰ θρίαμβο, εἶναι, ἐπειδὴ ἡ Πίστις μας βασίζεται σὲ αὐτὸν τὸν κυριακὸ λόγο ποὺ ἀκούσαμε στὴν εὐαγγελικὴ περικοπὴ σήμερα: «Ἔρχου καὶ ἴδε»Δηλαδή, ἕλα μέσα στὴν ἐκκλησία καὶ πρόσεξε τὰ ὅσα τελοῦνται, ψάλλονται, λέγονται ἤ καὶ πραγματοποιοῦνται. Πρόσεξε καὶ ἀφουγκράσου, ποιὸς εἶναι ὁ σκοπὸς ὅλων αὐτῶν. Ποὺ γίνονται «τοῦ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν ἤ ἐλεηθῆναι τὰς ψυχάς ἡμῶν».
Μὲ λιγα λόγια προσευχόμαστε, ὅπως ἔλθει μέσα μας ὁ Θεὀς νὰ ἡρεμήσει καὶ καταλαγιασει τὴν ταραχὴ ποὺ οἱ ψυχές μας κρύβουν. Γι’αὐτὸ κι ἀντικρύζουμε καὶ τιμᾶμε τὶς εἰκόνες τῶν Ἁγίων μας καὶ τὴς Ἀχράντου Μητέρας μας, τῆς Παναγίας, ποὺ μὲ τόση στοργὴ ἡρεμία καὶ ἀγαπη μᾶς κοιταζουν καὶ μᾶς προσέχουν στὴν Εὐχαριστιακὴ αὐτὴ σύναξη-ὅπως αὐτὴ ποὺ τελοῦμε σήμερα, πανηγυρίζοντατες κιόλας.
Καὶ συναχθήκαμε σήμερα, λοιπόν, στὸν πάνσεπτο αὐτὸν τῆς Ἐπισκοπῆς, τὸν Μητροπολιτικὸ Ναὸ τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως, ποὺ ἀποτελεῖ καὶ εἶναι το ἱερό σέμνωμα, ὄχι μόνο τῆς Σκοπέλου, ἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν Σποράδων νήσων. Εἶναι, βλέπετε ὁ ἀρχαιότερος ναός, ποὺ φυλάσσει μνῆμες ἱερὲς, πάνσεπτες, καὶ μοναδικὲς καθὼς εἶναι ἐν ἐνεργείᾳ ἐνοριακὸς ναὸς ἀπὸ τῆς ἀρχῆς τῆς διαδόσεως τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως στὸ νησί μας. Μιᾶς πίστεως, τῆς ὁποίας τὸ ἀκριβὸ τίμημα πλήρως ὁ πρῶτος γνωστος μαρτυρας, ὁ Ἅγιος Ρηγῖνος καὶ μαζί του-σύμφωνα μὲ τὴν πάραδοση καὶ σαράντα Σκοπέλίτες. Γι’αὐτὸ καὶ λιτανεύοντας τὴν Ἁγία δεξιὰ τοῦ Ἁγλιου μας, ποὺ ἀπ’αἰώνων φυλασσεται στὸν ἐν λόγῳ ναό, γνωστοποιοῦμε γι’ἄλλη μιὰ φορὰ τὴν πίστη τῶν πατερων μας, ποὺ ἔχει ἐνδυθεῖ τὴν πορφύρα τοῦ αἵματος τοῦ Ἁγίου μας.
Κι ὁ ναὸς αὐτὸς σήμερα ἄγει τὴν ἄλλη του πανήγυρι, ἐκτὸς ἐκέινης τῆς τῶν Χριστοῦ Γεννῶν, ἐπειδὴ ἀπὸ τὶς ἡμέρες ἐκεῖνες ποὺ τὸ νησί μας μαζὶ μὲ τὴ Σκιαθο , τὴν Ἁλόννησο καὶ το Τρίκερι άποτελοῦσαν ξεχωριστὴ Ἐπισκοπή, ἐκείνη τῆς Σκιαθου, Σκοπέλου και Τρικκέρων (ἀργότερα) μὲ ἕδρα τὴ Σκόπελο καὶ κέντρο τὸ ναὸ αὐτόν, πανηγύριζε τὴν ἡμέρα αὐτὴ μὲ τὸν Ἐπίσκοπο ἐπικεφαλῆς καὶ ὅλον τὸν ἱ. Κλῆρο τῶν 11 ἐνοριῶν τῆς Χώρας τῆς Σκοπέλου.
Ἑπομένως, ὅσοι καταννοῦν τὰ παραπάνω ἀσφαλῶς καὶ αἰσθανονται τὸ ἱερὸ ρῖγος τῆς Μνήμης. Καὶ δικάιως, μάλιστα, καθὼς σ’αὐτὸν τὸν ναὸ συνυπαρχουν οἱ σκιεὲς τῶν Ἁγίων προκατόχων, τῶν Ἁγίων Ἀριχερέων-μεταξύ τους κι Ἅγιος Ρηγῖνος- ἀλλὰ και ἕνα πλῆθος πιστῶν, ἐπιτρόπων, ἱεροψαλτῶν, ποὺ εὐεργέτησαν τὴν ἐνορία αὐτὴ νὰ ὁδηγεῖ τὰ βήματά της αἰῶνες τώρα…
Σ’αὐτὸν τὸν εὐλογημένο καὶ πανίερο χῶρο ὁδήγησε ὁ Κύριος, ἐδῶ καὶ πενήντα χρόνια-τὸν σεβαστό μας παπ-Νικόλαο, τοῦ ὁποίου σήμερα, τὴν κορυφαία αὐτὴ ἑορτὴ τῆς Ἐκκλησίας μας, γιορτάζουμε τὸ χρυσὸ Ἰωβηλαῖο. Ἕνα πανάρχαιο θεσμὸ ἀπὸ τὰ βιβλικὰ χρόνια ἀκόμη, ποὺ δικαίως ἀποτελεῖ τὴν ἐπίσημη γιορτὴ ἀλλὰ καὶ τιμὴ για τη συμπλήρωση πενήντα χρόνων εὐόρκου καὶ ἐντίμου άσκησης τοῦ λειτουργήματος. Γνωρίζω πολὺ καλὰ ὅτι μέσα στὸν κλῆρο ὁ παπα-Νικόλας μας ἔχει 54 ἔτη, ὅμως ἐφέτος ποὺ συμπληρώνωονατι 50 ἔτη ἀπὸ της ἀναλήψεως τῶν καθηκότων του ὡς ἐφημερίου αὐτοῦ τοῦ ἱστορικοῦ καὶ ἱεροῦ καθιδρύματος τῆς Σκοπέλου, ἡ τιμὴ ὅλων ἡμῶν τῶν συμπρεσβυτέρων του, δι’εὐχῶν πάντα τοῦ Ἐπισκόπου μας κ. Χρυσοστόμου, ἀλλὰ καὶ τοῦ πληρώματος ἁπασης τῆς Μητροπόλεως Χαλκίδος, Ιστιαίας καὶ Βορείων σποράδων, προσέρχεται νοερῶς, νὰ τοῦ εὐχηθεῖ, ὥστε νὰ τὸν στηρίζει ὁ Κύριος στὸν ὑπολοιπον χρόνο τῆς ζῶης του, διότι πολὺ ἐκοπίασε καὶ πολλὰ ἔπαθε, γιὰ νὰ ἀναστηλώσει, εὐπρεπίσῃ καὶ καλλωπίσει τὸν πάγκαλο αὐτὸ Μητροπολίτικὸ ναό, ἀλλὰ καὶ παράλληλα νὰ στηρίξει, νουθετήσει καὶ διακονήσει τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ Ἐκεῖνος τοῦ ἐνεπιστεεύθη, μὲ τὶς ἄχραντες καὶ πολύτιμες εὐχὲς τῶν ἁγίων προκάτόχων του, ὧν τὰ ὀνόματα- ἀπὸ ἀπαρχῆς μέχρι σήμερον- ὁ Κύριος γνωρίζει καὶ τὰ ἔχει γραμμένα «ἐν βίβλῳ ζωῆς».
Τοῦ ἐκφράζουμε, λοιπόν, ὅλοι μας τὴν εὐγνωμοσύνη μας, γιατὶ εἶναι ὁ μοναδικὸς γνήσιος σκοπελίτης παπᾶς. Καὶ μὲ αὐτὸ ποὺ ἀναφέρω δὲν ὑποτιμῶ τοὺς συμπρεσβυτέρους μου, ὅμως ὅλοι ἐμεῖς οἱ ὑπόλοιποι τρεῖς ἐφημεριοι τῆς Χώρας, δὲν ἔχουμε «ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων»νὰ βιώσει τὴν αὐθεντικὴ παραδοση, ποὺ διακρατεῖ -αἰῶνες τώρα-ἡ πόλις τῆς Σκοπέλου. Μόνον ὁ παπα-- Νικόλαος γνωρίζει τὴν ἀρχαία καὶ ἀκλινῆ ἐπι αἰῶνες. ἐκκλησιαστικὴν τάξιν. Ἐκτὸς δὲ αὐτῆς, γνωρίζει κι ὅλη σχεδὸν τὴν προφορικὴ ἱστρορικὴ πραγματικότητα τῶν τελευταίων, κυρίως, ἀιώνων.
Ἡ πραγματικὸτητα εἶναι, πὼς στὴν ἐπὶ μισὸν αἰῶνα ἐφημερία του σ’αὐτὸ τὸ Κέντρο τῆς Ὀρθοξου πίστεώς μας, ἡ ἀκόιμητος κανδήλα, ἡ δεητικὴ αὐτὴ ἔκφρασις παντίμου σεβασμοῦ πρὸς τὸ Πρόσωπον τοῦ προστατου μας Ἁγίου Ρηγίνου, παραμένει ἀσβυστος.Τοῦ προστατου μας Ἁγίου, τοῦ Ὁποίου τὰ ἱερὰ λείψανα πανευλαβῶς καὶ μὲ ἀκλινῆ σεβασμὸ ταμιεύονται στὸ ἱ. Σκευοφυλάκιο ἀπὸ αἰώνων, ἀλλὰ καὶ εἶναι παντιμος, λυτρωτικὴ παραμυθία στὴν κάθε πονεμένη ψυχή, ποὺ προσέρχεται νὰ Τὰ προσκυνήσει καὶ ἐνθέρμως δεηθεῖ. Ἀόκνως, λοιπόν, προσέρει τὸν θεοχαρίτωτον τοῦτον θησαυρὸν γιὰ νὰ κατατεθεῖ στὸν Ἅγιο ἡ ἔμπονος προσευχή, ὁ ἐν ταπεινώσει ἀσπασμός, ἡ προσφορὰ τῆς κλονουμένης πίστεως τοῦ κάθε προσερχομένου προσκυνητοῦ, κατὰ τὸ γραφικόν «Πιστεύω, Κύριε, βοήθει μοι τῇ ἀπιστίᾳ»
Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας σήμερα, λοιπόν. Κι ἐμεῖς συναχτήκαμε στὸν ἱστορικὸ καὶ θεοφώτεινο αὐτὸν ναὸ τῆς Ἐπισκοπης, τὸν Μητροπολιτικὸ ναὸ τῆς Σκοπέλου νὰ ὁμολογήσουμε, ἐν Εὐχαριστιακῇ συνάξει, μαζὶ μὲ τὸν Βυζαντινὸ λογιο Ἰωςὴφ Βρυέννιο τό,
«Οὐκ ἀρνησόμεθά σε, φίλη Ὀρθοδοξία·
οὐ ψευσόμεθά σου πατροπαράδοτον σέβας·
ἐν σοὶ ἐγεννήθημεν, καὶ σοὶ ζῶμεν, καὶ ἐν σοὶ κοιμηθησόμεθα·
εἰ δὲ καλέσει καιρός, καὶ μυριάκις ὑπὲρ σοῦ τεθνηξόμεθα».,
ἀλλὰ καὶ νὰ συνεορτάσουμε πετὰ τοῦ πολυφιλήτου καὶ σεβαστοῦ π. Νικολάου Κασσανδριανοῦ τὸ Ἰωβηλαῖον τῶν 50 ἐτῶν εὐκάρπου καὶ εὐόρκου διακονίας του στὴν ἀρχαιοτέρα τῆς νήσου μας ἐνορία, εύχόμενοι πάντες πολυχρόνινον καὶ θεοστίρηκτον πανευλαβῆ συνέχεια στὸ τῆς Ἱερωσύνης μέγα ὑπούργημα ποὺ πλέον τοῦ μισοῦ αἰῶνος διακονεῖ.
Κυριακὴ τῆς Ὂρθοδοξίας 2023
παπα-κων.
ΣΧΟΛΙΑ